又和秀野二首 其一

又和秀野二首 其一原文：

这首词气势磅礴、豪迈，是婉约派词宗李清照的另类作品，具有明显的豪放派风格。近代梁启超评为：“此绝似苏辛派，不类《漱玉集》中语。”可谓一语中的，道破天机。
欧阳修在滁州游琅琊幽谷，飞瀑鸣泉，声若环佩。美妙动人，乐而忘归，写了篇《醉翁亭记》，脍炙人口，当时就刻石立了碑。沈遵特意跑到滁州探访，见那琅琊山水确如醉翁妙笔所绘，就动了兴致，以琴寄趣，创作了一支宫声三叠的琴曲《醉翁吟》（即《醉翁操琅然》）。沈遵寻了个机会为欧阳修亲自弹奏此曲，欧阳修听了很高兴。并应沈的请求为该曲作了词。欧词自是大手笔，“然调不主声，为知琴者所惜。”调不主声就是唱不出来。沈遵的《醉翁吟》传开之后，引起了很多人的兴趣，不但争传《醉翁吟》琴曲，连欧阳修所作《醉翁吟》歌词，也有好事者纷纷为其谱琴曲，但都不理想。冥冥中似乎在等待着什么机缘，一晃三十多年过去，欧阳修、沈遵相继去世，庐山玉涧道人崔闲还惦记着这件事。崔闲精通琴曲，曾拜沈遵为师。他非常喜欢此曲，“常恨此曲无词，乃谱其声，请于东坡居士。”苏轼贬谪黄州期间，崔闲多次从庐山前往拜访。一次他揣着《醉翁吟》的曲谱登门，请东坡填词。苏轼不但诗文高妙，而且精通音律，听明来意，欣然应允。于是乎，崔闲弹，东坡听，边听边谱词，不大一会儿就完成了。飞瀑似珠玉叠串琅琅鸣泉，高山推出明月，清朗团圆(...)
酒尽移船曲榭西，满湖灯火醉人归。
欧阳修在滁州游琅琊幽谷，飞瀑鸣泉，声若环佩。美妙动人，乐而忘归，写了篇《醉翁亭记》，脍炙人口，当时就刻石立了碑。沈遵特意跑到滁州探访，见那琅琊山水确如醉翁妙笔所绘，就动了兴致，以琴寄趣，创作了一支宫声三叠的琴曲《醉翁吟》（即《醉翁操琅然》）。沈遵寻了个机会为欧阳修亲自弹奏此曲，欧阳修听了很高兴。并应沈的请求为该曲作了词。欧词自是大手笔，“然调不主声，为知琴者所惜。”调不主声就是唱不出来。沈遵的《醉翁吟》传开之后，引起了很多人的兴趣，不但争传《醉翁吟》琴曲，连欧阳修所作《醉翁吟》歌词，也有好事者纷纷为其谱琴曲，但都不理想。冥冥中似乎在等待着什么机缘，一晃三十多年过去，欧阳修、沈遵相继去世，庐山玉涧道人崔闲还惦记着这件事。崔闲精通琴曲，曾拜沈遵为师。他非常喜欢此曲，“常恨此曲无词，乃谱其声，请于东坡居士。”苏轼贬谪黄州期间，崔闲多次从庐山前往拜访。一次他揣着《醉翁吟》的曲谱登门，请东坡填词。苏轼不但诗文高妙，而且精通音律，听明来意，欣然应允。于是乎，崔闲弹，东坡听，边听边谱词，不大一会儿就完成了。飞瀑似珠玉叠串琅琅鸣泉，高山推出明月，清朗团圆(...)
此诗《太平御览》引作“古歌辞”，属《杂歌谣辞》。箜篌，古代的一种弹拨乐器，此以为题，与歌辞内容无关。此歌似为拼合之作，前四句讲交友识人之道，后六句(...)
对于当时日趋颓废的社会风气，诗人有着清醒的认识。此诗以东南一带上层社会生活为背景，对这一现象作了充分的揭示。首联以概括之笔，渲染东南名流们纸醉金迷的生活，暴露其空虚无聊的精神世界。颔联写市侩小人、虚浮之徒把握权柄、占据要津的不合理现象。颈联则反映处于思想高压下的文人们，已成为一(...)
董解元《西厢记》中有一曲【仙吕·赏花时】：“落日平林噪晚鸦，风袖翩翩吹瘦马，一经入天涯，荒凉古岸，衰草带霜滑。瞥见个孤林端入画，蓠落萧疏带浅沙。一个老大伯捕鱼虾，横桥流水。茅舍映荻花。”其中有六个意象出现在(...)
下片直接抒写离情别意。头两句仍为写景。碧草芳美，岸柳才芽，青春作别，倍觉魂销。正是“绿杨芳草几时休，泪眼愁肠先已断”！两句以美好的春景，反衬惜别(...)
唐代诗人王维写过一首《酬张少府》：“晚年唯好静，万事不关心。自顾无长策，空知返旧林。松风吹解带，山月照弹琴。君问穷通理，渔歌入浦深。”这首诗一方面明示作者“万事不关心”，一方面又描摹了他聆听“渔歌入浦深”的情状，所以归隐的题旨比较明显。而蔡确这首诗，却仅以“莞然独笑”、“数声渔笛”揭(...)
此诗《太平御览》引作“古歌辞”，属《杂歌谣辞》。箜篌，古代的一种弹拨乐器，此以为题，与歌辞内容无关。此歌似为拼合之作，前四句讲交友识人之道，后六句(...)
又没甚金吾呵夜，剩寻将玉女来也，一曲阳春助清绝。便章台街闲信马，曲江岸误随车，且不如竹窗深闲听雪。

又和秀野二首 其一拼音解读：

zhè shǒu cí qì shì páng bó 、háo mài ，shì wǎn yuē pài cí zōng lǐ qīng zhào de lìng lèi zuò pǐn ，jù yǒu míng xiǎn de háo fàng pài fēng gé 。jìn dài liáng qǐ chāo píng wéi ：“cǐ jué sì sū xīn pài ，bú lèi 《shù yù jí 》zhōng yǔ 。”kě wèi yī yǔ zhōng de ，dào pò tiān jī 。
ōu yáng xiū zài chú zhōu yóu láng yá yōu gǔ ，fēi bào míng quán ，shēng ruò huán pèi 。měi miào dòng rén ，lè ér wàng guī ，xiě le piān 《zuì wēng tíng jì 》，kuài zhì rén kǒu ，dāng shí jiù kè shí lì le bēi 。shěn zūn tè yì pǎo dào chú zhōu tàn fǎng ，jiàn nà láng yá shān shuǐ què rú zuì wēng miào bǐ suǒ huì ，jiù dòng le xìng zhì ，yǐ qín jì qù ，chuàng zuò le yī zhī gōng shēng sān dié de qín qǔ 《zuì wēng yín 》（jí 《zuì wēng cāo láng rán 》）。shěn zūn xún le gè jī huì wéi ōu yáng xiū qīn zì dàn zòu cǐ qǔ ，ōu yáng xiū tīng le hěn gāo xìng 。bìng yīng shěn de qǐng qiú wéi gāi qǔ zuò le cí 。ōu cí zì shì dà shǒu bǐ ，“rán diào bú zhǔ shēng ，wéi zhī qín zhě suǒ xī 。”diào bú zhǔ shēng jiù shì chàng bú chū lái 。shěn zūn de 《zuì wēng yín 》chuán kāi zhī hòu ，yǐn qǐ le hěn duō rén de xìng qù ，bú dàn zhēng chuán 《zuì wēng yín 》qín qǔ ，lián ōu yáng xiū suǒ zuò 《zuì wēng yín 》gē cí ，yě yǒu hǎo shì zhě fēn fēn wéi qí pǔ qín qǔ ，dàn dōu bú lǐ xiǎng 。míng míng zhōng sì hū zài děng dài zhe shí me jī yuán ，yī huǎng sān shí duō nián guò qù ，ōu yáng xiū 、shěn zūn xiàng jì qù shì ，lú shān yù jiàn dào rén cuī xián hái diàn jì zhe zhè jiàn shì 。cuī xián jīng tōng qín qǔ ，céng bài shěn zūn wéi shī 。tā fēi cháng xǐ huān cǐ qǔ ，“cháng hèn cǐ qǔ wú cí ，nǎi pǔ qí shēng ，qǐng yú dōng pō jū shì 。”sū shì biǎn zhé huáng zhōu qī jiān ，cuī xián duō cì cóng lú shān qián wǎng bài fǎng 。yī cì tā chuāi zhe 《zuì wēng yín 》de qǔ pǔ dēng mén ，qǐng dōng pō tián cí 。sū shì bú dàn shī wén gāo miào ，ér qiě jīng tōng yīn lǜ ，tīng míng lái yì ，xīn rán yīng yǔn 。yú shì hū ，cuī xián dàn ，dōng pō tīng ，biān tīng biān pǔ cí ，bú dà yī huì ér jiù wán chéng le 。fēi bào sì zhū yù dié chuàn láng láng míng quán ，gāo shān tuī chū míng yuè ，qīng lǎng tuán yuán (...)
jiǔ jìn yí chuán qǔ xiè xī ，mǎn hú dēng huǒ zuì rén guī 。
ōu yáng xiū zài chú zhōu yóu láng yá yōu gǔ ，fēi bào míng quán ，shēng ruò huán pèi 。měi miào dòng rén ，lè ér wàng guī ，xiě le piān 《zuì wēng tíng jì 》，kuài zhì rén kǒu ，dāng shí jiù kè shí lì le bēi 。shěn zūn tè yì pǎo dào chú zhōu tàn fǎng ，jiàn nà láng yá shān shuǐ què rú zuì wēng miào bǐ suǒ huì ，jiù dòng le xìng zhì ，yǐ qín jì qù ，chuàng zuò le yī zhī gōng shēng sān dié de qín qǔ 《zuì wēng yín 》（jí 《zuì wēng cāo láng rán 》）。shěn zūn xún le gè jī huì wéi ōu yáng xiū qīn zì dàn zòu cǐ qǔ ，ōu yáng xiū tīng le hěn gāo xìng 。bìng yīng shěn de qǐng qiú wéi gāi qǔ zuò le cí 。ōu cí zì shì dà shǒu bǐ ，“rán diào bú zhǔ shēng ，wéi zhī qín zhě suǒ xī 。”diào bú zhǔ shēng jiù shì chàng bú chū lái 。shěn zūn de 《zuì wēng yín 》chuán kāi zhī hòu ，yǐn qǐ le hěn duō rén de xìng qù ，bú dàn zhēng chuán 《zuì wēng yín 》qín qǔ ，lián ōu yáng xiū suǒ zuò 《zuì wēng yín 》gē cí ，yě yǒu hǎo shì zhě fēn fēn wéi qí pǔ qín qǔ ，dàn dōu bú lǐ xiǎng 。míng míng zhōng sì hū zài děng dài zhe shí me jī yuán ，yī huǎng sān shí duō nián guò qù ，ōu yáng xiū 、shěn zūn xiàng jì qù shì ，lú shān yù jiàn dào rén cuī xián hái diàn jì zhe zhè jiàn shì 。cuī xián jīng tōng qín qǔ ，céng bài shěn zūn wéi shī 。tā fēi cháng xǐ huān cǐ qǔ ，“cháng hèn cǐ qǔ wú cí ，nǎi pǔ qí shēng ，qǐng yú dōng pō jū shì 。”sū shì biǎn zhé huáng zhōu qī jiān ，cuī xián duō cì cóng lú shān qián wǎng bài fǎng 。yī cì tā chuāi zhe 《zuì wēng yín 》de qǔ pǔ dēng mén ，qǐng dōng pō tián cí 。sū shì bú dàn shī wén gāo miào ，ér qiě jīng tōng yīn lǜ ，tīng míng lái yì ，xīn rán yīng yǔn 。yú shì hū ，cuī xián dàn ，dōng pō tīng ，biān tīng biān pǔ cí ，bú dà yī huì ér jiù wán chéng le 。fēi bào sì zhū yù dié chuàn láng láng míng quán ，gāo shān tuī chū míng yuè ，qīng lǎng tuán yuán (...)
cǐ shī 《tài píng yù lǎn 》yǐn zuò “gǔ gē cí ”，shǔ 《zá gē yáo cí 》。kōng hóu ，gǔ dài de yī zhǒng dàn bō lè qì ，cǐ yǐ wéi tí ，yǔ gē cí nèi róng wú guān 。cǐ gē sì wéi pīn hé zhī zuò ，qián sì jù jiǎng jiāo yǒu shí rén zhī dào ，hòu liù jù (...)
duì yú dāng shí rì qū tuí fèi de shè huì fēng qì ，shī rén yǒu zhe qīng xǐng de rèn shí 。cǐ shī yǐ dōng nán yī dài shàng céng shè huì shēng huó wéi bèi jǐng ，duì zhè yī xiàn xiàng zuò le chōng fèn de jiē shì 。shǒu lián yǐ gài kuò zhī bǐ ，xuàn rǎn dōng nán míng liú men zhǐ zuì jīn mí de shēng huó ，bào lù qí kōng xū wú liáo de jīng shén shì jiè 。hàn lián xiě shì kuài xiǎo rén 、xū fú zhī tú bǎ wò quán bǐng 、zhàn jù yào jīn de bú hé lǐ xiàn xiàng 。jǐng lián zé fǎn yìng chù yú sī xiǎng gāo yā xià de wén rén men ，yǐ chéng wéi yī (...)
dǒng jiě yuán 《xī xiāng jì 》zhōng yǒu yī qǔ 【xiān lǚ ·shǎng huā shí 】：“luò rì píng lín zào wǎn yā ，fēng xiù piān piān chuī shòu mǎ ，yī jīng rù tiān yá ，huāng liáng gǔ àn ，shuāi cǎo dài shuāng huá 。piē jiàn gè gū lín duān rù huà ，lí luò xiāo shū dài qiǎn shā 。yī gè lǎo dà bó bǔ yú xiā ，héng qiáo liú shuǐ 。máo shě yìng dí huā 。”qí zhōng yǒu liù gè yì xiàng chū xiàn zài (...)
xià piàn zhí jiē shū xiě lí qíng bié yì 。tóu liǎng jù réng wéi xiě jǐng 。bì cǎo fāng měi ，àn liǔ cái yá ，qīng chūn zuò bié ，bèi jiào hún xiāo 。zhèng shì “lǜ yáng fāng cǎo jǐ shí xiū ，lèi yǎn chóu cháng xiān yǐ duàn ”！liǎng jù yǐ měi hǎo de chūn jǐng ，fǎn chèn xī bié (...)
táng dài shī rén wáng wéi xiě guò yī shǒu 《chóu zhāng shǎo fǔ 》：“wǎn nián wéi hǎo jìng ，wàn shì bú guān xīn 。zì gù wú zhǎng cè ，kōng zhī fǎn jiù lín 。sōng fēng chuī jiě dài ，shān yuè zhào dàn qín 。jun1 wèn qióng tōng lǐ ，yú gē rù pǔ shēn 。”zhè shǒu shī yī fāng miàn míng shì zuò zhě “wàn shì bú guān xīn ”，yī fāng miàn yòu miáo mó le tā líng tīng “yú gē rù pǔ shēn ”de qíng zhuàng ，suǒ yǐ guī yǐn de tí zhǐ bǐ jiào míng xiǎn 。ér cài què zhè shǒu shī ，què jǐn yǐ “wǎn rán dú xiào ”、“shù shēng yú dí ”jiē (...)
cǐ shī 《tài píng yù lǎn 》yǐn zuò “gǔ gē cí ”，shǔ 《zá gē yáo cí 》。kōng hóu ，gǔ dài de yī zhǒng dàn bō lè qì ，cǐ yǐ wéi tí ，yǔ gē cí nèi róng wú guān 。cǐ gē sì wéi pīn hé zhī zuò ，qián sì jù jiǎng jiāo yǒu shí rén zhī dào ，hòu liù jù (...)
yòu méi shèn jīn wú hē yè ，shèng xún jiāng yù nǚ lái yě ，yī qǔ yáng chūn zhù qīng jué 。biàn zhāng tái jiē xián xìn mǎ ，qǔ jiāng àn wù suí chē ，qiě bú rú zhú chuāng shēn xián tīng xuě 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

又没甚金吾呵夜，剩寻将玉女来也，一曲阳春助清绝。便章台街闲信马，曲江岸误随车，且不如竹窗深闲听雪。
黄叶声迟风歇。龛火夜寒明灭。残月却多情，来照先生归辙。清绝。清绝。透隙飞霜似雪。
絮叨叨蛩唧黄花砌。呀，看芙蓉没况向南池，饮茱萸无分赏东篱。见如今老菊(...)

相关赏析

淮山清夜。镜面平铺纤月挂。端是生还。同倚西风十二栏。
下片直接抒写离情别意。头两句仍为写景。碧草芳美，岸柳才芽，青春作别，倍觉魂销。正是“绿杨芳草几时休，泪眼愁肠先已断”！两句以美好的春景，反衬惜别(...)
唐代诗人王维写过一首《酬张少府》：“晚年唯好静，万事不关心。自顾无长策，空知返旧林。松风吹解带，山月照弹琴。君问穷通理，渔歌入浦深。”这首诗一方面明示作者“万事不关心”，一方面又描摹了他聆听“渔歌入浦深”的情状，所以归隐的题旨比较明显。而蔡确这首诗，却仅以“莞然独笑”、“数声渔笛”揭(...)
我姑酌彼金櫑，维以不永怀。
桃之夭夭，灼灼其华。

作者介绍

明善 明善，字元复，号惺斋，正白旗蒙古人，驻沧州。雍正二年（1724）进士，历理藩院主事，官至礼部祀祭司副郎。著有《颃霭诗抄》。